Woensdag 1 juni 2016
Ontwaken op Lykodimou Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.28718, 22.92288

Wat een dag was het gisteren….

Ik had afgelopen nacht bedacht om vandaag misschien te zwemmen naar de plek waar de kano ligt, als de zee rustig zou zijn. Maar dat is hij niet. En het traject naar de plek des onheils wandelen en klimmen zoals we dat gisteren vanaf de kano hebben gedaan gaat het al helemaal niet worden.
Het is sowieso een route die ons grote moeite kostte, en daarbij denk ik dat het voor mijn verse wond nu niet zo’n goed idee is. Nou is zwemmen dat ook niet natuurlijk….

We kijken het vandaag nog maar eens aan. Het is maar een kano en
wij zijn er nog. De camera die nog in de kano ligt vinden we dan wat belangrijker. Want ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’.

Maar het gaat hem vandaag niet worden. We likken en verzorgen wat wonden en wondjes en mijmeren wat na.
Tegen twaalven zien we een Griek aankomen die zo te zien gaat vissen. Te laat zien we dat hij helemaal langs de baai loopt, en over de rotsen klimt richting kano. Dan zijn we hem een tijdje uit het oog, en een hele tijd later zien we hem vervolgens helemaal aan het eind van de uitstekende rots zitten vissen. Wij zeggen ‘die moet de kano gezien hebben’.
Als we hem terug zien komen houden we hem aan, spreken we af.

De rest van de dag sukkelen we wat door. Zo af en toe komen er wat toeristen in huurauto’s om deze wonderschone plek te bekijken.  We herkennen dat een beetje van de tijd dat we nog niet met de camper naar Griekenland gingen, maar een appartement huurden op de Griekse eilanden. Dan huurden we ook een aantal dagen een (bij voorkeur) jeepje of een scooter, en tuften zo wat highlights af.

Er komt ook een al wat ouder Nederlands echtpaar kijken. Ze zeggen ons gedag en we maken een praatje. Een allervriendelijkst stel mensen van 85 jaar die altijd met de caravan rondgereisd hebben, en regelmatig naar Griekenland. Vorig jaar hebben ze de caravan verkocht en dat doet ze nog wel een klein beetje zeer. Maar ze kijken er met veel plezier en dankbaarheid op terug, en blijven reizen, al is het dan nu o.a. met het vliegtuig. Petje af!
Monique wordt even emotioneel als we het kanoverhaal vertellen aan deze mensen.

Als het echtpaar na een uitkijkrondje te hebben gelopen, en ook de plek zagen waar we omgekiepert zijn, even later weer bij ons  terugkeert zegt de vrouw, die er blijkbaar nog over nagedacht heeft:  ‘Het is maar materiaal, dank God dat je hier nog zit’. Nou geloof ik niet in God maar ik ben wel blij dat we hier nog zitten inderdaad.

Er komt nog een Italiaanse camper bij vandaag. Daarmee zijn we met zijn tweeën. Nee, campers zien we niet veel op het eiland. Houden zo.

Ondertussen houden we wel de man in de gaten die nog steeds op de rotspunt aan het vissen is. Die moet toch ook weer op de terugweg onze kano zien. De kano op zich is natuurlijk niet zo belangrijk maar dan kunnen we deze local ook laten weten dat er niets ernstigs met de inzittenden is gebeurd. 

We hielden al steeds in de gaten of er niet een bootje of coastguard in de buurt kwam, maar waarschijnlijk is de kano niet eens te zien vanaf zee.

Tegen half acht zien we opeens nog een paar mannen over de rotsen richting visser lopen. We volgen ze met de verrekijker. Een bijna onmogelijke en in onze ogen levensgevaarlijke route. Uiteindelijk komen ze bij de man uit. Wat later komt het hele stel terug. We wachten ze op, en wat blijkt: de visser spreekt wat Engels en blijkt één van de Pappas (priester) op het eiland te zijn.  Op de onmogelijke plek waar hij zat deed hij een bijzondere vorm van vissen (wij kenden het niet): Mystic fishing.
Daarmee heeft hij van 12:00 tot 20:00 20 kilo vis gevangen. De twee locals uit het dorp kwamen de Pappas ophalen. Mooi hé?

Als we hem vertellen over de kano zegt hij dat hij die inderdaad gezien heeft zien liggen. Misschien kan hij één dezer dagen terugkomen om mee te helpen de kano terug te varen, zegt hij. We vertellen dat dat waarschijnlijk niet mogelijk is. Wat ons betreft mag de kano blijven liggen tot het rustiger vaarwater is. Hij moet ook nog gerepareerd worden, en we kunnen hier niet altijd blijven staan.
We vinden het ook belangrijk dat nu al wat locals op de hoogte zijn dat er geen vermisten bij de kano horen. We hadden hem ook wel zo neergelegd dat dat ons inziens redelijk duidelijk lijkt .

Hopelijk is het morgen ook zo rustig

Misschien dat ik hem morgen wel terug zou kunnen varen, zegt hij. ‘It’s going to be a smooth sea tomorrow’.  ‘You’re sure?’ vraag ik. ‘I am a priest, I tell the truth’, antwoord hij.
Ja ja, over priesters die de waarheid vertellen kunnen we ook wel wat vertellen. 

We kijken het wel even aan morgen. Het was vandaag fysiek en mentaal een wondenlikdag.

Tijd voor rust.

Woensdag 1 juni 2016
Overnachten op Lykodimou Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.28718, 22.92288