Maandag 6 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM 53406
Coördinaten 36.23413, 22.90541

Hoewel we aan aantal dagen eerder hier nooit meer weg wilden, vertrekken we toch om 10:00 u. Na een ontbijt van slechts een kop koffie en een cracker, want we zouden zo maar eens uitgebreid kunnen gaan lunchen ergens.
Er is natuurlijk nog meer op het eiland te zien.  Maar gaan we ooit een keer overwinteren in Griekenland dan zou deze plek daar waarschijnlijk wel deel van gaan uitmaken. En Kreta en de rest van Kythira.

We doen eerst nog onze camperbasisbehoeften bij het publieke toiletgebouw in de eerste bocht. Dus schoonwater tanken, vuilwater lozen en toiletcassette legen. Zoals het een eerzaam camperaar betaamt, laat ik het toiletgebouw schoon achter en

dweil de vloer nog even

Op de terugweg naar Milopotamos zien we de afslag naar Cave Sofia. Dat is een of andere gelovig gebeuren in een grot. We verdiepen ons nooit zo in alle details omtrent een of ander gelovig gebeuren. We vinden iets mooi, of indrukwekkend of niet. Wie het wel wil weten zoeke het  op. Er kan geen bibliotheek tegen het internet op.

De weg erheen is prachtig en eindigt op een kleine P waar eventueel te overnachten zou zijn. Er is een goed aangelegd trappenpad naar de Cave, alles bij elkaar misschien 100 meter. Niet zo prachtig en goed is echter het feit dat de Sofia de deur van de cave gesloten heeft. Ik krijg hem toch een klein stukje geopend (excuses, ik zal biechten), en probeer wat foto’s te maken. Als bewijs dat we er geweest zijn J. Op het internet zijn zeker veel betere afbeeldingen te vinden. Aan wat spullen te zien die vooraan in de grot liggen leiden we af dat er onderhoud of restauratie gepleegd wordt. Mogelijk is Cave Sofia alleen in het hoogseizoen geopend.

Dan verder naar Milopotamos. Een stop op het kleine pleintje in Kato Hora bij de oude Byzantijnse vestiging is wel op zijn plaats vinden we. Even tijd voor wat fotomomenten. Helaas zijn alle kerkjes gesloten.

Via de spannende route door het smalle straatje van 2.50 breed, wat volgens ons echt geen 2.50 breed is maar een stuk smaller, komen we uit in Milopotamos. Daar parkeren we de camper op de P (36.24239, 22.94587) aan de rand van het dorp. Groot is het dorpje niet maar we vinden het wel gezellig.

Onze doorkomst door Kato Hora. Gelukkig kunnen de spiegels inklappen...

Veel middenstand lijkt er niet te zijn in het dorp. We zien een kleine winkeltje wat de ‘supermarkt’ van het dorp lijkt te zijn. In het voorbijgaan zien we door de geopende deur  een afschuwelijk lelijke hond op de vloer liggen. Het is alweer dagen geleden dat we een hond hebben gezien op dit eiland. Op het vasteland zwermt het van de zwerfhonden, hier op Kythira is de enkele hond die we zien aangelijnd. Zo ook deze.

Dan is er een soort boetiekje. Met vooral dameskleding en wat bijouterieën, hoeden, sjaals, tassen en nog meer spul wat niet interessant is voor echte mannen zoals ik. De bewegingsloze verkoopsters buiten en die prachtige oude koffer waarmee ze op vakantie lijken te gaan  vind ik dan wel weer aantrekkelijk.
Monique twijfelt even over de aankoop van een zonnepet/-klep/-hoed-voor-dames-met-een-staart (hoe heet zo’n ding?), en vraagt mij wat foto’s te maken zodat ze het ding zelf ook en profil kan bekijken.
Nee, toch maar niet.  

Midden in het dorp is een taverne Platanos met aan de overkant van de straat een terras prachtig gelegen onder…. platanen ja.
Het ziet er zo aantrekkelijk uit dat we spontaan hongerig en dorstig worden.
13:00 uur, een mooie tijd om te eten. In menig bejaardentehuis bij ons hebben ze dan de hoofdmaaltijd al achter de kiezen. Wat ze in menig bejaardentehuis bij ons niet voor én achter de kiezen krijgen is tzatziki met brood vooraf, een heerlijke Griekse salade en Mousaka als hoofdgerecht, en als service vers fruit en een paar lekkere borrels na. Dit alles verdund met een halve liter witte wijn. Wij vinden het zelf niet zo belangrijk maar voor degenen die wel willen weten wat zoiets dan kost: €19,60 totaal. We hadden gelezen dat het uiteten op het eiland Kythira duurder is dan op het vasteland. Wij kunnen het weten:dat is niet zo.

Natuurlijk hebben we hierna eigenlijk niet zo’n zin meer om te doen waarvoor we ook naar Mylopotamos kwamen: een wandeling naar de waterval en de watermolens, die toch wel de hoofdattracties van dit dorp moeten zijn. Echter hadden we ook al gelezen dat er vanwege de droge winter nauwelijks nog waterval zou zijn, en al helemaal niet meer de mogelijkheid om in het meertje daaronder te zwemmen.
We besluiten om eerst nog maar wat door het dorpje te slenteren en de alcohol in-en weer uit te laten werken. Terug in de camper belt Monique met haar moeder Thea en ik maak de kaartjes van de camera leeg op de laptop, want er zijn weer aardig wat GB’s doorheen gegaan in Kato Hora.

Tegen vijven willen we toch wel eens zien waarom de waterval en de watermolens zo aantrekkelijk zijn. De waterval heeft al zijn aantrekkelijkheid verloren want er valt niks meer. Het meertje eronder waarvan we zulke prachtige foto’s hadden gezien, met mensen badend in het kristalheldere water, is alleen nog maar een onaantrekkelijke drapzooi. Nee, dat woord kent de Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal 14^e editie niet.

Dan gaat de route verder langs een soort van watergoot. Onaantrekkelijk. Als dit de hoofdattractie van het dorp is zal de gemeente wat meer aandacht moeten besteden aan de overmatige begroeiing langs het pad. Terwijl we vinden dat het eiland Kythira enorm ongelooflijk schoon, verzorg en gastvrij is.
Natuurlijk is de route nu een groot deel van zijn aantrekkelijkheid verloren doordat het water is opgedroogd, en daar kan niemand wat aan doen.
Dit maakt wel dat we na het bereiken van enkele restanten van watermolens (als je niet eerder een afbeelding hebt gezien van een Griekse watermolen dan zou je niet zeggen dat deze restanten Griekse watermolens zijn), een ommekeer maken. Weer bij de taverne Platanos aangekomen krijgen we toch weer zin een drankje met wat te eten.
We bestellen een paar koude Mythossen en tzaziki met brood. Een goeie combinatie vinden we zelf.

Een leuk (echt?)paar Nederlanders die we al eerder deze vakantie hebben gesproken zitten ook op het terras. Zij komen hier al voor de 3^e of 4^e keer. Dat wil wat zeggen. Hoewel we ook wel nederlanders kennen (gelukkig niet al te goed) die al twintig jaar lang naar dezelfde camping aan de Costa Brava gaan… Dus zoveel zegt het nou eigenlijk ook niet.

De eigenaresse van de ‘supermarkt’, die volgens Monique een verkeerde combinatie van (witte)BH en laag uitgesneden (neon)groen hemdje draagt, maar wat echte mannen zoals ik dan weer aantrekkelijk fout vinden, komt ook met haar gruwelijk lelijke hond aan een tafeltje voor onze taverne zitten. Zo druk is het niet en ze kan vanaf hier toch mooi haar winkeltje in de gaten houden.
Haar gruwelijk lelijke hond (een soort kleine buldog met zo’n platgedrukte snoet waardoor het moeilijk ademen is, heb ik eens gelezen) heef het niet op auto’s. Ht is maar goed dat hij aan de lijn ligt want bij elke voorbijkomende auto blaft hij als een dolle en lijkt hij een beet in een van de wielen te willen doen. Hij doet mij wat denken aan ‘het kuthondje van Jo Rat’ waar ik eerder al eens over geschreven heb.

En het is geen stoere hondenblaf. Het begint goed maar na ongeveer 3 keffen verzandt het in een soort kattengemauw. Duidelijk lucht tekort dus.
Als de supermarktuitbaatser af en toe naar haar winkeltje moet omdat ze een klant ziet binnengaan, ontfermt een hele stoere local zich over de gruwelijk lelijke kleine buldog. Maar hij is er zichtbaar niet blij mee bij elke auto die passeert. Nou zijn de meeste auto’s die hier passeren ook nog van locals, en claxoneren bij het ontmoeten van andere locals is hier zeer gebruikelijk. De gruwelijk lelijke hond slaat dan helemaal op tilt.
Leuk zo’n dorpstafereel. Ook de discussie de een stuk of tien locale mannen, gezeten op het terras en langs een muur van de kerk, lijken te voeren. Enkele wat jongere mannen zijn het driftigst aan het woord en de oudere mannen horen en zien het wat gelatener toe. Wijsheid??

Nou zijn we wel gewend dat gesprekken en discussies in Griekenland heftiger kunnen klinken dan wij in Nederland gewend zijn, maar we hebben al snel in de gaten dat het er hier echt fel aan toe gaat.
Op een gegeven moment gaat ook de uitbaatster van taverne Platanos zich ermee bemoeien. Opvallend vinden we dat deze modern ogende jonge dame met de prachtig roodgeverfde haardos een enorm overwicht heeft op de (ongeveer) tien mannen. Ze lijkt een ware discussieleider en duidelijk iets te betekenen te hebben in dit dorp. 

Het is mooi geweest vandaag. We besluiten om te overnachten op de P waar we al geparkeerd staan. Ach, het is niet de mooiste locatie, maar na een paar dagen één van de leukste baaitjes van Griekenland als onze achtertuin te hebben gehad is het niet erg om een nachtje met minder genoegen te nemen.

En aan de rand van zo’n rustig dorp zal het vast een hele stille nacht worden.

Truste

Maandag 6 juni 2016
Overnachten in Milopotamos
KM
Coördinaten 36.24239, 22.94587