Zaterdag 4 juni 2016
Ontwaken op Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541

We willen hier nog steeds nooit meer weg. Vandaag doen we dat in ieder geval ook niet.
Toen we nog maar net camperden hadden we de neiging om vooral veel te zien en dat betekende vaak ook veel rijden. Onze eerste campervakantie met ons ‘hupske’, een Weinsberg Trendline op een Fiat Scudo, ging in 3 weken vanuit huis naar Barcelona, dan door de Pyreneeën naar Portugal, en van daaruit langs de westkust van Frankrijk naar huis.  Veel te veel kilometers in veel te weinig tijd. Ja, snel verkassen met een camper, dat leerden we er dan wel van.

De eerste keer Griekenland met de

camper was het ‘bekende’ rondje Peloponnesos.  Ik schrijf ‘bekend’ omdat velen die voor de eerste keer met de camper naar Griekenland gaan, dat rondje doen. En ook wel terecht denken we.

In latere jaren zijn we nog wel vaker op de Peloponnesos geweest maar dan waren het meestal delen daarvan.  We bleven vaker langer op een plek hangen als het ons beviel. Een echt van dag tot dag reisschema zoals we dat bij sommigen wel eens zien hebben wij nooit echt gehanteerd. Het is bij ons steeds meer ‘wherever I lay my hat is my home’ geworden. 

Toch lezen en googelen we ons wel altijd goed in met betrekking tot onze reisbestemming. Voor wat betreft Kythira bijvoorbeeld hadden we ons wel enkele dingen voorgenomen. Maar ons verblijf op dit eiland zou net zo goed 1 week als 3 weken kunnen duren.
Als het ons ergens bevalt blijven we wat langer hangen, en waar het niet bevalt zijn we na 1 overnachting weer weg.
Dat vinden we dan het mooie van camperen. We hebben ons ‘home’ altijd bij ons. En zeker in landen als Griekenland, maar ook Scandinavië, Schotland en Frankrijk, om er maar een paar te noemen, kun je vaak de mooiste voortuinen tijdelijk bij je home kiezen. 
Ach, en soms staan we even op een P aan de rand van een dorp, en soms in een klein achteraf haventje, maar heel vaak levert dat dan ook weer leuke ontmoetingen op.

Voor deze vakantie hadden we ons ook voorgenomen om veel te wandelen. Speciaal daarvoor hadden we ook het wandelboekje ‘Kythira Doorlopend’ van Frank van Weerde van Pyrgos House aangeschaft. We begonnen goed met twee wandelingen. Tot het kano-gevalletje van afgelopen dinsdag. Voorlopig ben ik even uitgelopen.  Mijn knie heeft rust nodig en de wond moet goed zijn best doen om te genezen.
Dat vreet natuurlijk behoorlijk bij me. Anderzijds is het ook absoluut geen straf om op een plek als deze onze wonden te likken. This is Greek life here.

We doen vandaag niet zo heel veel meer als gisteren. Lees het nog maar eens terug mocht je het vergeten zijn.
De bar komt pas laat op gang. Toeristen zijn er ook niet, behalve wij twee en de hangmatmannen.

Op andere kustplaatsen in Griekenland wil het in het weekend nog wel eens druk worden met vooral Grieken. Maar ja, per dag gaat er maar één, soms twee ferry(‘s) van het vasteland naar Kythira. En als die honderd-, misschien tweehonderd man dan nog eens verspreiden over het hele eiland, dan moet het net treffen dat er een paar naar dit afgelegen strandje gaan.

Het gaat nog eenzamer worden hier want de hangmatmannen pakken hun spullen in. Ze staan aan het pad achter ons schijnbaar op iemand te wachten.
Dan komt er van het kerkje boven ons een auto aangereden die pal achter ons stopt. Er stapt iemand uit die ons eerder herkent dan wij hem: de Pappas die de dag na ons kano-ongevalletje op die buitengewoon onmogelijke rotspunt 20 kilo vis ving. Overigens, voor de fanatieke vissers onder ons, gewoon met een houten hengel uit één stuk!

De pappas vraagt meteen of we nog iets met de kano hebben gedaan, en hoe het met de knie is. We vertellen hem dat we de kano voor lief laten en dat hij er misschien een paar kinderen blij mee kan maken, mits hij hem gerepareerd krijgt.
En mochten we volgend jaar weer terug komen op Kythira dan zijn we bij deze door Pappas Serra Fim (hoop dat je het zo schrijft) uitgenodigd om wijn te komen drinken. Als we niet weten waar we hem moeten vinden dan weet iedereen op het eiland het wel. Hij is de Pappas van Diakofti maar ook van andere dorpjes.
We overhandigen hem onze gele-klompjes-sleutelhanger met op één van de klompjes de tekst ‘mm2greece’. Als we vertellen dat hij met wat gegoogel op die tekst onze blog wel vindt, dan zegt hij dat niet zo modern is dat hij internet heeft en/of Facebook e.d.
Wat hij wel heeft is goeie smaak want we merken dat zijn blik tijdens ons gesprek regelmatig afdwaalt naar bepaalde delen van Monique, die gelukkig nog net op tijd een t-shirt over haar bikini had aangetrokken. Ja, ook het vlees van de Heer is zwak.

Ondertussen zijn de hangmatmannen achter in de auto van Serra Fim gestapt.  En als het hele spul onder gezwaai vertrokken is zijn wij nog alleen in deze paradijselijke baai.

We doen s ’avonds een spelletje Skibbo in de camper. Ik heb een bloedhekel aan spelletjes. Misschien omdat ik bijna altijd verlies.  Bij wijze van uitzondering win ik nu. Leuk, spelletjes.

Als de avond echt goed zijn best aan het doen is om nacht te worden loop ik de tien meter naar zee. De hemel is wonderschoon en volgehangen met lichtjes. En als ik naar de camper kijk zie ik warempel de melkweg boven de bergen hangen.

Ik zeg niks meer verder.

Zaterdag 4 juni 2016
Overnachten op  Limnionas Beach, Greece
KM
Coördinaten 36.23413, 22.90541