Dinsdag 7 juni 2016
Ontwaken in Milopotamos
KM
Coördinaten 36.24239, 22.94587
Ontwaken in Milopotamos
KM
Coördinaten 36.24239, 22.94587
Rustige nacht??
De gruwelijk lelijke hond van de supermarkt blafte nog tot ver in de avond bij elke auto die voorbijkwam. Toen we uiteindelijk sliepen en opeens opgeschrikt werden door iets dat als een geweerschot klonk hoopten we dat de gruwelijk lelijke hond van de supermarkt was afgeschoten door een local die er óók genoeg van had. Het was daarna wel rustig...
Hanen beginnen te kraaien als het licht wordt, dacht ik. Maar hier in Milopotamos is het anders. Jee, wat ging dat beest erop vannacht! Ging hij er maar op, dan was hij misschien rustig geworden. Tot vroeg in de ochtend kraaide hij dat het een lieve lust was.
Op weg naar het zuiden vandaag. Naar Kapsali. Dat moet een beetje het Saint Tropez van Kythira zijn.
Op weg daarheen willen we ook bakkerij ‘Kythira’ bezoeken in het dorp Karvounades. Bakkerij ‘Kythira’ staat bekend om de productie van paximadi, dat is hard gebakken brood in de steenoven. We parkeren onze bus pal voor de kerk Agios Georgios, herkenbaar aan de lichtblauwe koepel. Dertig meter verderop is de bakkerij. De eigenaar staat toevallig buiten, maakt meteen een vriendelijk praatje met een commercieel staartje, en loodst ons binnen in de winkel. Tja, behalve brood is er allerlei lekkers te koop. Een vriendelijke dame vertelt ons met veel geduld van alles over de soorten brood en koekjes die ze bakken, en uiteindelijk kopen we een psomi, een assortiment harde koekjes, en wat lekkers voor bij de Freddo Espresso en Freddo Cappuccino die we buiten aan een tafeltje op ons gemak oppeuzelen en –drinken.
Schuin tegenover ons is een terrasje midden op een soort van driesprong
gelegen. Het is niet te zeggen dat er een enorme verkeersdrukte is maar de ene
na de andere local rijdt voorbij. Daarbij hoort toeteren en daarbij hoort ook
gewoon de auto zo goed als midden op straat parkeren om even wat bekenden op
het terras gedag te zeggen of een koffie mee te drinken.
Het doet ons wegmijmeren naar ons dorp Beuningen waar in onze jeugdjaren ook iedereen op het Julianaplein, het hart van het dorp, zomaar zijn auto, brommert of fiets de stoep op reed om een klets te maken.
Karvounades is maar een klein dorp maar er is een bakker, een kleine super, een soort van zeer locale Gamma, een apotheek en een kerk. Wat wil je nog meer.
We hebben nog wat van de super nodig maar eerst even naar de kerk. Monique wil vast een kaarsje opsteken.
We kijken eerst door de glasdeuren naar binnen. Mooi hoor! Monique voelt aan de klink maar de deuren lijken gesloten. Monique duwt en trekt nog wat harder aan de klink, en ik denk nog ‘Monique, die zit gewoon op slot’, maar meteen ook heeft ze de buitenklink in haar handen en valt de klink aan de binnenkant op de prachtige hardstenen vloer.
De holle kerk lijkt het volume te vertienvoudigen, en verschrikt kijken we om ons heen of ‘het hele dorp’ het ook gehoord heeft. Gelukkig lijkt niemand te reageren.
Dan ontdekken we nog een ingang. Voordat Monique weer aan de klink rammelt overtuig ik me eerst ook maar even; ‘Monique, de kerk is echt gesloten!’.
Ik schiet nog even een plaatje door het glas van de deur. Dan bezoeken we de
tegenover gelegen supermarkt die onverwachts toch nog goed uitgerust is. Helaas
echter ook hier niet de slippers waar ik op gehoopt had.
Als we even later alle gekochte waar in onze camper staan te verdelen, en ik in de badkamer ben, hoor ik opeens een man tegen Monique, die in de deuropening staat, zeggen: ‘How are you, you look great’. Ik denk: ‘zo, wat een charmeur, die weet hoe het moet!’.
De gruwelijk lelijke hond van de supermarkt blafte nog tot ver in de avond bij elke auto die voorbijkwam. Toen we uiteindelijk sliepen en opeens opgeschrikt werden door iets dat als een geweerschot klonk hoopten we dat de gruwelijk lelijke hond van de supermarkt was afgeschoten door een local die er óók genoeg van had. Het was daarna wel rustig...
Hanen beginnen te kraaien als het licht wordt, dacht ik. Maar hier in Milopotamos is het anders. Jee, wat ging dat beest erop vannacht! Ging hij er maar op, dan was hij misschien rustig geworden. Tot vroeg in de ochtend kraaide hij dat het een lieve lust was.
Op weg naar het zuiden vandaag. Naar Kapsali. Dat moet een beetje het Saint Tropez van Kythira zijn.
Op weg daarheen willen we ook bakkerij ‘Kythira’ bezoeken in het dorp Karvounades. Bakkerij ‘Kythira’ staat bekend om de productie van paximadi, dat is hard gebakken brood in de steenoven. We parkeren onze bus pal voor de kerk Agios Georgios, herkenbaar aan de lichtblauwe koepel. Dertig meter verderop is de bakkerij. De eigenaar staat toevallig buiten, maakt meteen een vriendelijk praatje met een commercieel staartje, en loodst ons binnen in de winkel. Tja, behalve brood is er allerlei lekkers te koop. Een vriendelijke dame vertelt ons met veel geduld van alles over de soorten brood en koekjes die ze bakken, en uiteindelijk kopen we een psomi, een assortiment harde koekjes, en wat lekkers voor bij de Freddo Espresso en Freddo Cappuccino die we buiten aan een tafeltje op ons gemak oppeuzelen en –drinken.
|
|
Het doet ons wegmijmeren naar ons dorp Beuningen waar in onze jeugdjaren ook iedereen op het Julianaplein, het hart van het dorp, zomaar zijn auto, brommert of fiets de stoep op reed om een klets te maken.
Karvounades is maar een klein dorp maar er is een bakker, een kleine super, een soort van zeer locale Gamma, een apotheek en een kerk. Wat wil je nog meer.
We hebben nog wat van de super nodig maar eerst even naar de kerk. Monique wil vast een kaarsje opsteken.
We kijken eerst door de glasdeuren naar binnen. Mooi hoor! Monique voelt aan de klink maar de deuren lijken gesloten. Monique duwt en trekt nog wat harder aan de klink, en ik denk nog ‘Monique, die zit gewoon op slot’, maar meteen ook heeft ze de buitenklink in haar handen en valt de klink aan de binnenkant op de prachtige hardstenen vloer.
De holle kerk lijkt het volume te vertienvoudigen, en verschrikt kijken we om ons heen of ‘het hele dorp’ het ook gehoord heeft. Gelukkig lijkt niemand te reageren.
Dan ontdekken we nog een ingang. Voordat Monique weer aan de klink rammelt overtuig ik me eerst ook maar even; ‘Monique, de kerk is echt gesloten!’.
 |
| De kerk zonder klink |
Als we even later alle gekochte waar in onze camper staan te verdelen, en ik in de badkamer ben, hoor ik opeens een man tegen Monique, die in de deuropening staat, zeggen: ‘How are you, you look great’. Ik denk: ‘zo, wat een charmeur, die weet hoe het moet!’.
Ik kom er ook maar even bij dan. Het blijkt een Griek van een jaar of zestig plus, die verrassend goed Engels spreekt.
Aan zijn accent meen ik al te herkennen dat hij één van de Grieken is, die in de bar-en-boos-tijden van de jaren zestig zijn geëmigreerd naar Australië. En dat blijkt ook het geval. Hij is teruggekeerd en heeft nu een real-estate business hier op Kythira. Hij overhandigt ons zijn kaartje en vertelt er nog bij dat hij daarmee geen zakelijke bedoeling is maar puur als aangeboden hulp, ‘As a friend’, mochten we ooit met vragen of problemen zitten op Kythira. En dan hebben wij natuurlijk de Hollandse-Klompjes-Sleutelhanger van MM2GREECE weer voor hem.
Een leuke kennismaking was dat weer, en een leuk dorpje.
Dan verder naar het zuiden. Eerst komen we nog door Livadi,
wat een dorpje lijkt waar voor ons als camperaars aardig inkopen lijkt te doen.
Dat doen we nu echter niet. Er is ook een tankstation.
We raken ook even Kythira-stad aan, de feitelijke hoofdstad van het eiland. Vanwege het oude deel met de karakteristiek smalle straatjes absoluut een bezichtiging waard, maar dat stellen we nog één of twee daagjes uit.
Het is een prachtige afdalende haarspeldweg naar Kapsali. Ook hier weer: vanaf een afstand en boven gezien vrezen wij als rustzoekers het ergste, maar dan eenmaal door de enkele hoofdstraat rijdend zien we dat nog bijna alles gesloten is. De eerste baai is vooral geflankeerd door luxe appartementen en de prachtige gekleurd gemeubileerde terrasjes van barretjes en eettentjes, de tweede baai door wat simpeler laagbouw-appartementen en huisjes die voor een deel ook in privé bezit lijken te zijn. De tweede baai is ook het haventje met de trailerboothelling.
We raken ook even Kythira-stad aan, de feitelijke hoofdstad van het eiland. Vanwege het oude deel met de karakteristiek smalle straatjes absoluut een bezichtiging waard, maar dat stellen we nog één of twee daagjes uit.
Het is een prachtige afdalende haarspeldweg naar Kapsali. Ook hier weer: vanaf een afstand en boven gezien vrezen wij als rustzoekers het ergste, maar dan eenmaal door de enkele hoofdstraat rijdend zien we dat nog bijna alles gesloten is. De eerste baai is vooral geflankeerd door luxe appartementen en de prachtige gekleurd gemeubileerde terrasjes van barretjes en eettentjes, de tweede baai door wat simpeler laagbouw-appartementen en huisjes die voor een deel ook in privé bezit lijken te zijn. De tweede baai is ook het haventje met de trailerboothelling.
Ik denk ‘Goh, zo zou ik het nu misschien nu ook hebben als ik nooit tot inzicht was gekomen en mijn kaalheid niet had geaccepteerd’.
Toen ik zestien of zeventien was had ik ook haar tot ongeveer op mijn ellebogen. Ik weet, het is moeilijk voor te stellen maar het is zo. En dan ook nog prachtig dik haar met slagen erin. Mijn drie oudere zussen waren altijd jaloers op mijn haar.
Ik was een van de weinigen in mijn dorp met lang haar. Ik was ook maar een van de weinigen met een Puch met afgezaagde zadelpen en hoog stuur. Bij mijn weten was er slechts nog één ander, dat was Rene Koster, met wiens zus ik nog gezoend heb. Maar Rene was import dus dat telde niet echt. De rest reed op Kreidler of Zundapp, en een enkeling op Yamaha.
Het lange haar, de Puch en hopelijk nog wat andere redenen maakten dat Monique toen al op me viel. Met uitzondering van een paar weken verkering werd het toen echter niks. Nu anno 2016 is het haar niet meer, de Puch ook niet, maar zijn we al bijna 22 jaar een stel en samen op Kythira. Hoe kan het verkeren.
De sfeer rondom het een uit een foute Duitse hippiefilm gevlucht stel lijkt echter bijzonder goed te zijn, gezien het tafereel met katten die pal aan de overzijde van de straat The Real Greek Life leven.
Deze hele tweede baai lijkt een en al relax, maar biedt zo te zien echter weinig gelegenheid voor een overnachtingsplek voor ons.
We flaneren met onze bus de baai weer terug, en rijden de pier op die de twee baaien van elkaar scheidt. Onze camperforum.nl-genoten Julian en Stina (Amstel) hebben hier een maand geleden ook overnacht dus de mogelijkheid moet er zijn.
We vinden een plekje in naast de rotswand vlakbij het openbaar toiletgebouw, en nadat we ons goed geïnstalleerd hebben duiken we het toeristenleven van Kapsali in. We lopen eerst de boulevard met de vele gekleurd gemeubileerde terrasjes, en met slechts enkele bezoekers, af en weer terug, en besluiten dan te gaan eten bij restaurant Lemoni, zowaar nog gekleurder gemeubileerd.
 |
 |
 |
|
|
We eten en drinken er heerlijk en lopen daarna de 50 meter terug naar onze camper op de pier. Voor het eerst sinds lang krijgen we een goed signaal op ons gekocht Wind simkaartje en kunnen we skypen met Thea, Monique’s moeder.
Even later bellen we met Paula, een zus van Monique. Die woont ook in Beuningen en heeft voor ons het minder fijne nieuws dat onze diepvriezer en koelkast zijn uitgevallen, waarschijnlijk ten gevolge van onweer.
Dat onweer was echter een paar dagen eerder zodat Paula bij aankomst in ons huis de kipfilet nog net niet weg zag lopen en de vis nog net niet weg zag zwemmen. Dan zit er ook nog een ijsblokmachine in dat ding dus raadt maar….
Hopelijk overleeft de houten vloer het hele gebeuren zonder zichtbare gevolgen.
We nemen er nog maar een paar ouzo’s op. Het is niet anders.
Onweer dreigt hier ook. Er hangen donkere wolken boven de oude burcht. Omdat het met mijn knie waarschijnlijk niet gaat lukken om die te bezoeken maak ik maar een plaatje vanaf hier.
Onweer dreigt hier ook. Er hangen donkere wolken boven de oude burcht. Omdat het met mijn knie waarschijnlijk niet gaat lukken om die te bezoeken maak ik maar een plaatje vanaf hier.
Dinsdag 7 juni 2016
Overnachten in Kapsali
KM
Coördinaten 36.143, 23.0008
Overnachten in Kapsali
KM
Coördinaten 36.143, 23.0008
Geen opmerkingen:
Een reactie posten