Vrijdag 17 juni 2016
Ontwaken bij Monemvasia, Griekenland
KM
Coördinaten 36,687271 23,043104
Ontwaken bij Monemvasia, Griekenland
KM
Coördinaten 36,687271 23,043104
Tegen vieren wordt de vrachtwagen wederom gestart. Nu wordt er niks heen en weer gereden maar zit de chauffeur minstens een kwartier lang te gassen. Ik meen vroeger wel eens begrepen te hebben dat dat nodig is om druk op te bouwen in de (lucht)remleidingen. Maar een kwartier lang? Er moet vast ergens een lek in het systeem zitten.
Lekker hoor, midden in de nacht, en als je er slechts tien meter vandaan staat. ‘Kutwagen’, hoor ik Monique zeggen. ‘Ik sliep verdorie nét!”.
Als om acht uur de ‘wekkerapp’ afloopt zijn we zo
brak als wat van deze slechtste nacht van deze vakantie.
Na het ontbijt en tegen tienen lopen we bergop naar oud-Monemvasia, en is het eigenlijk al te warm. Na goed anderhalf uur rondwandelen, bezichtigen en fotograferen houden we het dan ook voor gezien, en hebben we een paar lekkere verse ijsjes verdiend.
brak als wat van deze slechtste nacht van deze vakantie.
Na het ontbijt en tegen tienen lopen we bergop naar oud-Monemvasia, en is het eigenlijk al te warm. Na goed anderhalf uur rondwandelen, bezichtigen en fotograferen houden we het dan ook voor gezien, en hebben we een paar lekkere verse ijsjes verdiend.
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
Op een hittegolf-tempo sjokken we terug naar onze camper. We
tanken bij de taverne, geven de vrouwelijke pompbediende onze MM2GREECE-sleutelhangerklompjes,
en gaan op weg richting het noorden van de Peloponnesos.
Het is vrijdag, het is echt ontzettend warm, en Grieks Orhodox Pinksteren staat voor de deur dit weekend. Dat betekent drukte aan het strand. We moeten zien dat we een plek aan het water vinden – het liefst met schaduw voor ons en de camper - waar we kunnen staan totdat we a.s. maandag in Patras de ferry naar Italië nemen.
Na wikken en wegen besluiten we naar Nafplio te rijden, wat een rit van ongeveer 4 uren is. We zijn al vaker in Nafplio geweest. Een alleraardigst stadje om wat door authentieke straatjes te slenteren, maar ook om typische toeristenrommelwinkels te bekijken, en er is ruim voldoende aanbod aan horeca.
Daarnaast is er op tien minuten afstand van de stad het ‘huisstrand’ Karathonas. En als op dit moment de politie tolerant is moet er plek genoeg te vinden om het weekend in de schaduw door te komen. Want het is echt heet vandaag en het zal alleen maar heter worden.
Al rijdend zien we de thermometer oplopen. 37….38…..39……Ik zeg tegen Monique ‘ik maak er even een foto van’. 40…..nieuwe foto, 41….nieuwe foto…. 42….nieuwe foto.
De motorairco trekt het ook niet meer om de camper een beetje koel te houden. We stoppen even om achter ons wat doeken op te hangen zodat de motorairco niet de hele ruimte van 20m3 hoeft te koelen. Dat scheelt gelukkig een beetje, maar het is nog steeds niet echt een lolletje om te rijden met de zon die pal boven ons door de grote voorruit brandt.
De ramen open is al helemaal geen goed idee; het is alsof er iemand met een hele grote föhn naar binnen staat te blazen.
Mooi weer is leuk, maar dit vinden we echter veel te leuk. Het ontneemt ons alle energie.
Tegen vijven bereiken we - via de overigens uitstekende weg - Nafplio. We parkeren de camper op de grote P bij de haven. Er staat een bordje ‘no camping’, en we weten dat er weleens camperaars overnachten op deze P, maar we vinden dat absoluut geen optie. We hebben geen zin in nóg een rumoerige nacht. Eerst maar eens door het stadje slenteren en wat eten.
Nauwelijks uit de camper gestapt staat de eerste zigeuner (Roma) zijn hand al op te houden. ‘Ochi’, zeg ik. Nee dus. Ik ga d’r niet aan beginnen.
Het is rustig in de stad. Nu moet het avondleven nog wel beginnen, maar we zijn
van Nafplio toch anders gewend van vorige bezoeken.
Na een uurtje slenteren door de kleurrijke straatjes kiezen we uit een rijtje tavernes voor een taverne die parasols heeft staan én grote ventilatoren die water met een ingenieus maar toch ook weer simpel systeem heel fijn over het terras vernevelen. Nee, je wordt niet nat maar het voelt wel heerlijk koel aan.
Hoewel het eten voortreffelijk smaakt - vooral
de groene salade is heerlijk – vinden we de hele entourage in Nafplio toch
allemaal net té toeristgericht. We
snappen natuurlijk wel dat ze het daarvan moeten hebben, maar we zien de obers
van ‘onze’ en aangrenzende taverne(s) de
toeristen (ze hebben er een neus voor) toch wat
te geforceerd uitnodigen om te komen eten.
We kennen dat natuurlijk wel van vooral de bekende plaatsen op vooral de eilanden, maar hoe anders was het de afgelopen weken op Kythira...
Het is vrijdag, het is echt ontzettend warm, en Grieks Orhodox Pinksteren staat voor de deur dit weekend. Dat betekent drukte aan het strand. We moeten zien dat we een plek aan het water vinden – het liefst met schaduw voor ons en de camper - waar we kunnen staan totdat we a.s. maandag in Patras de ferry naar Italië nemen.
Na wikken en wegen besluiten we naar Nafplio te rijden, wat een rit van ongeveer 4 uren is. We zijn al vaker in Nafplio geweest. Een alleraardigst stadje om wat door authentieke straatjes te slenteren, maar ook om typische toeristenrommelwinkels te bekijken, en er is ruim voldoende aanbod aan horeca.
Daarnaast is er op tien minuten afstand van de stad het ‘huisstrand’ Karathonas. En als op dit moment de politie tolerant is moet er plek genoeg te vinden om het weekend in de schaduw door te komen. Want het is echt heet vandaag en het zal alleen maar heter worden.
Al rijdend zien we de thermometer oplopen. 37….38…..39……Ik zeg tegen Monique ‘ik maak er even een foto van’. 40…..nieuwe foto, 41….nieuwe foto…. 42….nieuwe foto.
De motorairco trekt het ook niet meer om de camper een beetje koel te houden. We stoppen even om achter ons wat doeken op te hangen zodat de motorairco niet de hele ruimte van 20m3 hoeft te koelen. Dat scheelt gelukkig een beetje, maar het is nog steeds niet echt een lolletje om te rijden met de zon die pal boven ons door de grote voorruit brandt.
De ramen open is al helemaal geen goed idee; het is alsof er iemand met een hele grote föhn naar binnen staat te blazen.
Mooi weer is leuk, maar dit vinden we echter veel te leuk. Het ontneemt ons alle energie.
Tegen vijven bereiken we - via de overigens uitstekende weg - Nafplio. We parkeren de camper op de grote P bij de haven. Er staat een bordje ‘no camping’, en we weten dat er weleens camperaars overnachten op deze P, maar we vinden dat absoluut geen optie. We hebben geen zin in nóg een rumoerige nacht. Eerst maar eens door het stadje slenteren en wat eten.
Nauwelijks uit de camper gestapt staat de eerste zigeuner (Roma) zijn hand al op te houden. ‘Ochi’, zeg ik. Nee dus. Ik ga d’r niet aan beginnen.
Na een uurtje slenteren door de kleurrijke straatjes kiezen we uit een rijtje tavernes voor een taverne die parasols heeft staan én grote ventilatoren die water met een ingenieus maar toch ook weer simpel systeem heel fijn over het terras vernevelen. Nee, je wordt niet nat maar het voelt wel heerlijk koel aan.
We kennen dat natuurlijk wel van vooral de bekende plaatsen op vooral de eilanden, maar hoe anders was het de afgelopen weken op Kythira...
En hier ook weer de Roma-/zigeunermeisjes die allerlei prullaria proberen te slijten
aan de gasten. Gelukkig is het niet zo
erg als een jaar of 35 geleden in o.a. Spanje, waar ‘fotografen’ langskwamen die je op een foto
zetten met aapjes of leeuwenwelpjes. Dan zat je rustig te eten en had je opeens
zo’n beest in je nek en een flits in je gezicht. Of je meteen maar even twintig
gulden wilde afrekenen, en dan kon je de volgende dag de foto afhalen. Ik weet nog dat ik eens bijna slaande ruzie
had met zo’n Spanjaard omdat ik eerst de volgende dag de foto wilde zien, en
dan pas eventueel betalen.
We ronden ons verblijf hier bij de taverne af, en wandelen rustig naar de camper terug.
Als ik al achter het stuur zit komt dezelfde zigeuner van eerder op de dag weer aan mijn raam. Handje op en ‘two euro’. Als ik zijn bloeddoorlopen dronken ogen inkijk en antwoord met ‘ochi’ (nee) blijft hij aandringen. Het internationale ‘no’ schijnt ook weinig effect te hebben, de man wordt bijna boos. Dan draai ik het raampje maar dicht.
Ik houd hier niet van. Als hij nou nog zou aanbieden om er iets voor te doen, bijvoorbeeld mijn voorruit wassen ofzo, dan vind ik het nog wat anders.
Zigeuners, Roma’s, als je door Griekenland trekt met de camper zul je er aan moeten wennen. Je hebt er verder geen last van, behalve af en toe een botterik die erg aandringt, maar die heb je overal.
We hebben meerdere malen vlakbij een stel Roma’s overnacht. Nou is het niet zo dat we er bewust naast gaan staan, meestal was het andersom en kwamen ze vlakbij ons staan. We hebben nooit iets crimineels meegemaakt met ze. Ja, tenzij vrouwen slaan iets crimineels is.
Het begint al te schemeren, dus we gaan maar snel naar Karathona Beach. Dat is richting de oude burcht, de laat je dan rechts liggen, en daarna wijst het zich vanzelf.
Voor camperaars: Op Karathona Beach zijn er eigenlijk twee opties: met de neus richting zee is er aan de rechterkant - voorbij het restaurant/bar – een mogelijkheid om dichtbij het water te staan, en aan de linkerkant een mogelijkheid onder bomen, maar wel iets verder van zee (100 meter…).
Aan de rechterkant zijn geen douches, aan de linkerkant twee.
|
|
|
|
|
Deze winkel met het speelgoed en de authentieke en iets minder authentieke ansichtkaarten hadden we al eens eerder gezien
 |
| honden hebben in Greece echt een hondenleven, katten hebben echt een kattenleven ... |
We ronden ons verblijf hier bij de taverne af, en wandelen rustig naar de camper terug.
Als ik al achter het stuur zit komt dezelfde zigeuner van eerder op de dag weer aan mijn raam. Handje op en ‘two euro’. Als ik zijn bloeddoorlopen dronken ogen inkijk en antwoord met ‘ochi’ (nee) blijft hij aandringen. Het internationale ‘no’ schijnt ook weinig effect te hebben, de man wordt bijna boos. Dan draai ik het raampje maar dicht.
Ik houd hier niet van. Als hij nou nog zou aanbieden om er iets voor te doen, bijvoorbeeld mijn voorruit wassen ofzo, dan vind ik het nog wat anders.
Zigeuners, Roma’s, als je door Griekenland trekt met de camper zul je er aan moeten wennen. Je hebt er verder geen last van, behalve af en toe een botterik die erg aandringt, maar die heb je overal.
We hebben meerdere malen vlakbij een stel Roma’s overnacht. Nou is het niet zo dat we er bewust naast gaan staan, meestal was het andersom en kwamen ze vlakbij ons staan. We hebben nooit iets crimineels meegemaakt met ze. Ja, tenzij vrouwen slaan iets crimineels is.
Het begint al te schemeren, dus we gaan maar snel naar Karathona Beach. Dat is richting de oude burcht, de laat je dan rechts liggen, en daarna wijst het zich vanzelf.
Voor camperaars: Op Karathona Beach zijn er eigenlijk twee opties: met de neus richting zee is er aan de rechterkant - voorbij het restaurant/bar – een mogelijkheid om dichtbij het water te staan, en aan de linkerkant een mogelijkheid onder bomen, maar wel iets verder van zee (100 meter…).
Aan de rechterkant zijn geen douches, aan de linkerkant twee.
Op Karathona Beach moet je als vrij kampeerder een beetje
geluk hebben. Zo zijn er periodes waarin het gedoogd wordt, maar zo heeft de
politie er genoeg van en wordt iedereen weggestuurd. En dat zal waarschijnlijk
in het hoogseizoen zijn. Begrijpelijk, als ik zie hoeveel campers er in het
voor- en naseizoen al staan.
Van de drie keer dat wij er zijn geweest, zijn we één keer door de politie vriendelijk verzocht om te vertrekken.
Nu rijden we eerst maar eens naar de rechterkant van de baai. Er staan wat campers onderaan bij het water, maar daar is echt zo goed als helemaal geen schaduw te verwachten overdag. En als we zien hoeveel mensen daar nu nog aan het water zitten, dan zal het er morgen helemaal wel flink druk zijn.
We zien een geschiktere plek weer iets terug richting de bar, en parkeren ons 2e huis achter een al aardig gedateerde witte Mercedes buscamper. De eigenaar komt meteen naar ons toe om te vragen of zijn camper misschien iets vooruit moet, maar we staan prima zo.
We staan aan de rand van de onverharde weg, naast en half onder een paar grote bomen. En als we onze (schuif)deur uitstappen staan we meteen op het ‘strand’. Nou moet strand volgens vele definities iets met zand te maken hebben. Hier is het is echter alleen de laatste 50 cm die wat zanderig zijn, voor de rest bestaat de hier ongeveer 20 meter brede strook uit een redelijk harde ondergrond. Echter helemaal niet verkeerd om een paar dagen te verblijven.
Want daar zijn we het al snel over eens. Ook omdat we na eens goed gekeken te hebben waar de zon overdag zal staan, tot de conclusie komen dat we zelf de hele dag in de schaduw van de bomen kunnen zitten, en dat de camper vanaf een uur of elf ook in de schaduw zal staan.
Van de drie keer dat wij er zijn geweest, zijn we één keer door de politie vriendelijk verzocht om te vertrekken.
Nu rijden we eerst maar eens naar de rechterkant van de baai. Er staan wat campers onderaan bij het water, maar daar is echt zo goed als helemaal geen schaduw te verwachten overdag. En als we zien hoeveel mensen daar nu nog aan het water zitten, dan zal het er morgen helemaal wel flink druk zijn.
We zien een geschiktere plek weer iets terug richting de bar, en parkeren ons 2e huis achter een al aardig gedateerde witte Mercedes buscamper. De eigenaar komt meteen naar ons toe om te vragen of zijn camper misschien iets vooruit moet, maar we staan prima zo.
We staan aan de rand van de onverharde weg, naast en half onder een paar grote bomen. En als we onze (schuif)deur uitstappen staan we meteen op het ‘strand’. Nou moet strand volgens vele definities iets met zand te maken hebben. Hier is het is echter alleen de laatste 50 cm die wat zanderig zijn, voor de rest bestaat de hier ongeveer 20 meter brede strook uit een redelijk harde ondergrond. Echter helemaal niet verkeerd om een paar dagen te verblijven.
Want daar zijn we het al snel over eens. Ook omdat we na eens goed gekeken te hebben waar de zon overdag zal staan, tot de conclusie komen dat we zelf de hele dag in de schaduw van de bomen kunnen zitten, en dat de camper vanaf een uur of elf ook in de schaduw zal staan.
Gezien de verwachte hoge temperaturen van rond de 40 graden
het komende weekend lijkt het ons het beste om tot het vertrek naar Patras a.s.
maandag hier te blijven staan.
Het zal ongetwijfeld druk worden, en het zou normaliter niet
onze eerste keus zijn hier, maar met deze hitte op zoek gaan naar enn misschien
iets beter plek, met het risico dat we die niet vinden, en vele uren in de
camper zitten……
Ik loop nog even naar de Griekse buurman die in zijn
deuropening zit. Uit die deuropening komt een lekker zoete softdrugslucht
tegemoet. Hij lijkt zijn joint te verbergen maar als ik vertel dat ik uit
Holland kom, en wel wat gewend ben, biedt hij me meteen zijn goed gevulde
sjekkie aan. [https://www.jointjedraaien.nl/]
Ik, die goed veertig jaar geleden als enige in mijn dorp op
een puch met hoog stuur en afgekort zadel reed, en de langste haardracht onder
de lokale jongemannen had, én een aantal avonden/nachten per week in het
Nijmeegse Extase en/of Doornroosje te vinden was, heeft dan natuurlijk geen
dovemansoren.
De rest van de avond verloopt bijzonder relaxt J. En we kunnen ons
uitstekend vinden in ons besluit om de laatste dagen in Griekenland hier op
deze plek door te brengen.
Morgen meer.
Vrijdag 17 juni 2016
Overnachten op Karathonas Beach, bij Nafplio, Griekenland
KM
Coördinaten 37,54612 22,82049
Overnachten op Karathonas Beach, bij Nafplio, Griekenland
KM
Coördinaten 37,54612 22,82049
Geen opmerkingen:
Een reactie posten