Maandag 23 mei 2016
Ontwaken op de boot ergens tussen Ancona en Patras
KM
Coördinaten

Half zes word ik al wakker. Vanwege mijn verstopte neus is mijn mond zo uitgedroogd dat de binnenkant wel karton lijkt. Gelukkig krijg ik het met water weer soepel, en dankzij xylomethalozine druppels de neus ook weer in ademhalingsfunctie.
Het gat wat ik gehoopt had in de dag te slapen wordt uiteindelijk 09:00 uur. Licht verward word ik wakker en mijn slaperige kop heeft moeite om helder te krijgen of ik nou op de heenreis of de terugreis ben. Als ik dan ...
onze witte benen in het bed zie liggen weet ik het weer: de heenreis dus.

Een blik op Corfu

Tegen elven (Griekse tijd) gaan de Igoumenitsa-gangers van de boot af. Met mooi zonnig weer. Daarna staan we nog een hele tijd te kletsen met onze Zwitserse achterburen, die een prachtige 4x4 pickup camper hebben. Ooit……..

En waar gaan deze Zwitsers naar toe deze vakantie? O.a. naar Kythira! Dat is toch niet te geloven. Want het loopt zeer zeker geen storm onder de camperaars om naar Kythira te gaan. We hadden er stiekem al een beetje rekening mee gehouden dat we misschien wel de enige camperaars zouden zijn op het eiland.

Na het ontbijt maken we vandaag de camper pas echt een beetje op orde voor de vakantie; opladers voor de camerabatterijen bij de hand, schoenen toch weer ergens anders, etenswaren wat logischer, enzovoorts. Ja, we moeten er toch altijd weer even inkomen bij een langere trip.

Kwart over vijf kunnen we de boot af. Net even buiten Patras tanken we vol voor 99 ct per liter.
We volgen de weg (nr33) naar Tripoli door het binnenland. In korte tijd zitten we al op 800 meter hoogte. Zoals we gewend zijn in Griekenland verandert de weg soms binnen enkele seconden van nieuw zoab asfalt met een maagdelijk witte middenlijn naar een kilometers lang wegdek van een soort van beton dat met kruiwagens gestort lijkt en vervolgens met de hand uitgesmeerd terwijl het al hard begon te worden. En op sommige plekken is er dan toch weer wat uitgeschept omdat ze uiteindelijk toch nog wat te kort kwamen verderop.
Gelukkig wordt dat vaak van tevoren  wel aangegeven met verkeersborden die een snelheidsbeperking aangeven. Logisch, een bord 30 km per uur is uiteraard stukken goedkoper dan een stuk weg van een kilometer lang vernieuwen.

De eerste zwerfhonden hebben we ook al gesignaleerd. De eerste platgereden zwerfhond ook. Een puppie nog . Zelfs Monique die niet zo van de honden is vindt dat zielig.
De eerste zigeuners zien we ook. De eerste schapen op de weg doen me ook al snel op de rem trappen. De eerste autowrakken her en er in de berm verspreid zien we ook al weer.  Sommige liggen er al zo lang dat het gras door het open dak heen groeit.
Zeer herkenbaar. En dat allemaal net even buiten de grote stad Patras.

Maar wat we vooral al snel herkennen zijn de hopen vuilnis langs de weg. Ik heb het al vaker geschreven dat die troep me steeds vaker gaat tegenstaan, en het lijkt elk jaar erger te worden. Niet de vuilnis an sich, maar mijn ergernis. Ik weet dat ik uiteindelijk straks weer op prachtige plekken ga komen, en dat de Grieken gastvrij zijn, en dat we bijna overal met de camper vrij mogen staan, en dat we er lekker en betaalbaar kunnen eten, en dat de natuur overweldigend en ongerept kan zijn, maar die troep……

De eerste Griekse bushalte ook alweer gesignaleerd

We rijden nog een paar uurtjes door de bergen tot we een aardige overnachtingsplaats vinden op een kleine onverharde P aan de rand van het piepkleine maar schoon ogende dorpje Tripotama. We horen het ruisen van een beekje achter ons. En dat is dan ook het enige. 

Een eettentje is er niet dus maken we zelf maar iets. En dan is het al snel donker.
Door ons dakluik zien we een prachtig heelal. We weten dat sterren en planeten ook geluidsgolven veroorzaken, maar gelukkig kunnen onze oren die niet horen anders hadden we niet kunnen slapen van de oorverdovende herrie, zoveel zijn het er.

Truste.

Maandag 23 mei 2016

Overnachten in Tripotama, Greece
KM
Coördinaten 37.86752 - 21.89053